Η έκθεση στο ΕΜΣΤ «Face forward ... into my home»

Το Face forward ... into my home αποτελεί διαδραστικό πρόγραμμα, το οποίο εστιάζει σε ιστορίες ανθρώπων που αναγκάστηκαν να αφήσουν την πατρίδα τους και προσπαθούν να ξαναχτίσουν τη ζωή της στην Ελλάδα. Περιλαμβάνει βιωματικά εργαστήρια αφήγησης, στα οποία πρόσφυγες, με έναυσμα την παρουσίαση έργων από τη συλλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), στην Αθήνα, αφηγούνται προσωπικές ιστορίες, φωτογράφιση των συμμετεχόντων και έκθεση με τα φωτογραφικά πορτραίτα των συμμετεχόντων και τις ακροάσεις των μαγνητοφωνημένων προσωπικών ιστοριών τους. Συμμετέχουν πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο που ζουν στην Αθήνα. Τα πρόγραμμα σχεδιάστηκε από το (ΕΜΣΤ), σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του OHE.
Ο κ. Χρήστος Αρβανιτίδης, καθηγητής της ιστορίας και ελληνικής γλώσσας (1ο ΕΠΑΛ Ευόσμου) και μέλος του προγράμματος  eTwinning «λογοτεχνικές βαλίτσες» και παράλληλα του προγράμματος Erasmus+ 2017 με θέμα: «Οι δίγλωσσοι μαθητές στο σύγχρονο Επαγγελματικό Λύκειο» επισκέφθηκε την έκθεση και επέστρεψε με πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό. Σε συνεργασία με την κα Αγγελική Φωτιάδου, επίσης καθηγήτρια του ίδιου σχολείου και διαχειρίστρια  του παραπάνω προγράμματος eTwinning, προσπάθησαν να ενθαρρύνουν τους μαθητές τους σε μια διαδικασία ενσυναίσθησης.

Οι μαθητές του 1ου ΕΠΑΛ Ευόσμου επεξεργάζονται και συζητούν το υλικό της έκθεσης

Οι μαθητές συγκεντρώθηκαν και συζήτησαν σχετικά με τον πόλεμο, τους πρόσφυγες, την οικονομική κρίση, τους μετανάστες, τις συνέπειες. Παρατήρησαν τις φωτογραφίες και συζήτησαν σε ομάδες όλες τις δηλώσεις που σε κάθε μια ήταν αναγραφόμενες. Μοιράστηκαν συναισθήματα, σκέψεις και εμπειρίες επίσης.  

Δίγλωσσοι μαθητές, (φοιτούν αρκετοί στο σχολείο μας, 1ο ΕΠΑΛ Ευόσμου), έδειξαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη δραστηριότητα. Όταν ρωτήθηκαν για τα συναισθήματά τους, απάντησαν ότι συμπονούν όλους τους πρόσφυγές και μετανάστες, ακριβώς επειδή ένας από τους γονείς τους έχει αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις. Όταν ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα ήταν σε σύγχυση, μολονότι οι συνθήκες εξελίχθηκαν καλές γι’ αυτούς.
Μερικά από τα σχόλια τους ήταν τα ακόλουθα:
- Δε θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση τους.
- Είναι τόσο δύσκολο να ζεις σε μια χώρα όπου η γυναίκα στερείται δικαιωμάτων.
-  Ζωή χωρίς όνειρα. Πόσο δύσκολο είναι αυτό;
-  Ειλικρινά τη θαυμάζω. Είναι μαχητής!
-  Μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό;
... Ανεξάρτητα απ’ όσα ένιωσαν ή είπαν οι μαθητές, ήταν μια καλή ημέρα, γεμάτη από σκέψεις σχετικά με το μέλλον!...

Η Παιδαγωγική Ομάδα Erasmus+2017